Geçen gün 6,5 saat süren bir toplantıya katıldım. Malum kriz var, şirket politikaları tekrar gözden geçiriliyor, bilançolar açıklanıyor, pazar payı raporları masaya yatırılıyor, yurt dışı yatırımcımızın bizden talep ettikleri tartışılıyor falan da falan… Toplantı salonunda 46 kişiyiz. 14 kadın-32 erkek… Her söylenene karşılık sorular soran ben; takriben 6,5 saat içinde 29 erkekle birlikte oldum.
Nasıl mı?
Bir erkeğin günde ortalama ‘120’ kere seksi düşündüğünü açıklayan araştırmalar var, yani bir erkek 12 dakikada bir seksi aklından geçiriyor. Demek biz kadınlar hiç bilmediğimiz bir dünyada kaç erkekle sevişmişizdir bir düşünün… Mesela odaya bir kadın girdi; erkek ilk başta o kadınla kafasında sevişir, kalçalarını yoklar, kadının göğüslerinin arasından dünyaya bakar sonra iletişime geçer. Bazen ikisini aynı anda yapanlar da vardır. Ama sakın korkmayın, yaş ilerledikçe erkekler bu konuda profesyonelleşir. Siz anlamdan o işini çoktan bitirmiştir. İşte ben de 6,5 saatte 29 ‘profesyonel’ erkekle birlikte oldum. Tabii aynı zamanda iş de konuştum. Yani bu profesyonel adamların arasında kala kala ben de profesyonel bir ‘kaşar’ oldum.
Çok yorucu bir toplantıydı… Özellikle Satın Alma Müdürü ile kaç tur seviştim inanın bilmiyorum, kendisi bana çok öfkeliydi. Sözcüklerle açıklamasa da gözlerinden anladım.
Geçen akşam ise hiçbir zaman anlam veremediğim iş yemeklerinden birine katılmak zorunda kaldım. Japonya’dan gelen misafirlerimizi İstanbul’un bilindik bir mekânında ağırladık. Bilirsiniz Japonların karşılamaları farklıdır. 90 derece öne eğilerek merhaba derler. Gerçi özür dilemek, vedalaşmak, minnet gibi duygularını da aynı hareketle ifade ederler (Düşünsenize biz de bütün bu eylemler için merhaba dediğimizi, ne kadar saçma!). Neyse tabii biz de pürtelâş eğildik merhaba dedik. Bir baktım Japonlardan biri eğilirken benim göğüslerimi kalite kontrolden geçiriyor (Eğilince döpiyesten gözüküyor, yapabileceğim hiçbir şey yok). Hâlbuki o sırada bizimle görüştüğü için şükranlarını iletmesi gerekmiyor muydu? Tamam dedim, eğlence başlıyor.
Herkes masadaki yerini aldı. Başladık konuşmaya, tabii ilk konumuz kriz… İçimden kriz kelimesini Türkçemize kim taşıdıysa kendilerine sevgilerimi ilettim. Başlangıçlar/ara sıcaklar bitti, ana yemeğe geçiliyor. Türk Mutfağı, Fransız Mutfağı, Japon Mutfağı konuşuluyor. Türk-Japon Vakfı’nın gecesi için saat kararlaştırılıyor (11. Açılış Yıldönümü yarın akşam Bilkent-Ankara’da kutlanıyor, uçak saatimiz de belirlendi). Ama bizim Japon’un gözleri hala benim göğüslerimde… Ben de başlıyorum bizim Japon’u hayal etmeye… Ve ilk girişte tökezliyorum. Cümle şudur: ‘Acaba penisi nasıldır?’. İç sesimin verdiği cevap: ‘Çekiktir’!
İşte bir fantezinin daha sonu hüsranla sonuçlanıyor. Bütün gece gülmekten kendimi alıkoyamıyorum. Söylenen her cümleye gülerek karşılık veriyorum, tıpkı bir Japon gibi… Gece bitiyor yine her zamanki gibi Ojigi ile vedalaşıyoruz, bizim Japon’un aklı benim göğüslerimde kalıyor, bense çekik penisimle valenin arabamı getirmesini bekliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder